11 Ekim 1968 tarihinde Apollo 7 uzay aracı NASA astronotları Wally Schirra, Donn Eisele ve Walter Cunningham ile uzaya fırlatıldı.
Bu, bir mürettebatı uzaya taşıyan Apollo programının ilk göreviydi. Apollo 7 programı ile 20 ay önce bir fırlatma provası sırasında bir yangında üç astronotun ölümü ile uzay çalışmaları programı yeniden başlamış olıyordu. NASA’nın, Apollo uzay araçlarının bu görevde çalıştığını kanıtlaması gerekiyordu, bu gerçekten daha çok bir test uçuşuydu.
Uzay aracı iyi çalışıyor gibi görünse de, mürettebat uzayda geçirdikleri 11 gün boyunca psikolojik rahatsızlıklar yaşayıp gerginleştiler. İlk olarak fırlatıldıktan sonra hareket hastalığına yakalandılar, sonra Schirra soğuk algınlığına yakalandı.
Sistemler normal şekilde çalışıyordu ancak mürettebat bazı fiziksel rahatsızlıklar yaşıyorlardı. Uçuşa yaklaşık 15 saat kala, Schirra kötü bir soğuk algınlığı geçirdi ve kısa süre sonra Cunningham ve Eisele de rahatsızlığı yaşadılar. Soğuk yerde kalmak ta yeterince rahatsız edicidir. Ancak yer çekimine maruz kalmamak ta farklı bir sorun yaratır. Mukus birikir, burun pasajlarını doldurur ve kafadan akmaz. Tek rahatlama, kulak zarına acı veren sert üflemektir. Mürettebatın semptomlarına aspirin ve dekonjestanlar yardımıyla katlanmaktan başka seçeneği yoktu.
Apollo 7, Amerikalıların uzaydan ilk canlı TV yayınını idi. Ancak buna izin verilmesi NASA toplantılarında ciddi bir tartışma kaynağı oldu. 4,5 kiloluk bir video kamera taşıma kararı görevden hemen önce alındı. Mürettebat uçuş günü 4’te (14 Ekim) TV yayınından ilkini gerçekleştirdi. Bu ilk resimler kaba olsa da, halk için eğitici olarak kaldı.
Servis Modülü (SM) motor performansı olumlu olmuştu. Bu, mürettebatın yedekli veya yedek bir sisteme geçemediği bir alandı. Ay yolculuğunun kritik anlarında, motorun çalışması gerekiyordu, yoksa eve geri dönemezlerdi. Apollo 7’de 8 kalkış denemesinin tamamı neredeyse mükemmeldi. İlk denemede, mürettebat gerçek bir sürpriz yaşadı. Satürn’ün yumuşak kalkışının aksine, SM motorundan gelen patlama astronotları sarstı ve Schirra’nın çizgi film karakteri Fred Çakmaktaş gibi “Yabadabadoo!” diye bağırmasına neden oldu. Daha sonra Eisele, “Ne bekleyeceğimizi tam olarak bilmiyorduk ama beklediğimizden fazlasını aldık” diyerek koltuklarına yapışmış gibi hissettirdiğini de sözlerine ekledi.
Apollo CSM mükemmel bir performans sergiledi. Uzay aracı, yaklaşık 11 gün boyunca, Ay’a ve geri dönüş yolculuğundan daha uzun bir süre boyunca nominal olarak performans gösterdi. Birkaç istisna dışında, uzay aracındaki diğer sistemler gerektiği gibi çalıştı. Ara sıra, araca elektrik sağlayan üç yakıt hücresinden biri bazı istenmeyen yüksek sıcaklıklar geliştirdi, ancak hücreler arasındaki yük paylaşımı bağlantıları herhangi bir güç kesintisini önledi. Mürettebat, çevresel devrelerdeki gürültülü fanlardan şikayet etti ve ikisini kapattı. Soğutucu hatları terlemesine ve güvertedeki küçük su birikintilerinde su toplanmasına rağmen kabin rahattı, astronot arkadaşı Joe Kerwin, NASA’nın irtifa odalarından birinde eğitim sırasında görmüştü. Schirra ve ekip, idrar boşaltma hortumunu kullanarak fazla suyu uzaya boşalttı.
Ancak mürettebat sürekli görev kontrolünde ve birbirleriyle tartışıyordu.
Apollo 7 astronotlarının hiçbiri bundan sonra uzaya geri dönmedi. Ama yapılan her çalışma bir sonraki için de bir adımı teşkil ediyordu.
Apollo 7 aslında insanlı uzay aracı için bir test uçuşuydu. Apollo 1’den sonra, Apollo 4, 5 ve 6 olarak adlandırılan üç insansız fırlatma, Satürn roketlerini, ay modülünü ve komut modülünü test etti. (Hiçbir görev veya uçuş, Apollo 2 veya 3 olarak adlandırılmadı.)
Kaynak : Space.com
İlk yorum yapan olun